Atın tarımda, sporda, orduda veya eğlencede bugünkü kullanımı, ırkların sınıflandırılmasında işe yarayabilir.
Atalar Tarpan; Avrupa vahşi atıdır
XVI. yy’a kadar Prusya’da, XVIII. yy’ın sonuna kadar Polonya’da ve son örneğinin de yok olduğu 1879 yılına kadar Güney Ukrayna’da yaşıyordu. Tarpan yaklaşık 1,30 m yüksekliğinde, sıçan grisi renginde, fırça gibi sert yeleli ve kocaman toynaklı bir attı. Tersine bir seleksiyonla ırkın yeniden canlandırılması girişimleri, Polonya orman rezervlerinde yaşayan ve Konik denen midillilerin ortaya çıkışını sağladı. Tarpan, muhtemelen bugünkü bütün ırkların atası olan tiptir.
Prjevaiski atı; Rus kaşif albay Prjevalski tarafından 1879 yılında Çungarya’da (Gobi Çölü) keşfedilen bu arkaik at (Ecjuus caballus frrjevalskii), omuz başında yüksekliği 1,35 m olan iri başlı, kalın boyunlu bir hayvandır. Yelesi fırça gibi sert ve perçemsizdir; donu kum sarısı, ayakları ve yelesi siyahtır. Dört kestaneciği ve küçük toynakları vardır.
Batı Avrupa yaban atı, kuzey bölgelerinde İngiliz yayla atı; bunların birincisinden ağır atlar, diğerinden midilliler türedi. Midilli, ilk «soğuk kanlı» at tipidir; bunun vücut büyüklüğü iyi bir vücut ısısı ayarına imkan verir (Avrasya’nın güneyinde bu hafif atların ataları yaşıyordu)
Bugünkü özgür atlar, vahşi yaşama geri dönmüş evcil atlardan türemiştir: Avustralya’da brumbi, Amerika’da mustang ve Meksika’da simaron. Fransa’daki Camargue atı, yarı vahşi durumdadır.