Bugünkü ırklardan bazıları
Yapay ayıklama yoluyla elde edilmiş 200 kadar ırk göz önüne alınırsa, bu alandaki çeşitlilik çok büyüktür: ağır arden atından başlayıp, parlak kısa tüylü safkan Ingiliz atından Shetiand midillisine kadar. Atların en küçüğü, talabella sayılmazsa, 0,76m yüksekliğindeki morettino; en büyüğüyse 2,19 m’lik bir İngiliz katanasıdır.
Ağır atlar. Bunlar eski koşum atlarıdır; kasaplığa dönüştürülmeyen birçok ırk, ender bulunur hale gelmiştir. Batı Avrupa’da Belçika ve Fransa’daki arden, breton ve perşeron tipleri bunlardan birkaçıdır. 1917’de yalnız Fransa’da, sayısı 3,2 milyonu bulan bu atlardan bugün sadece 32 000 tane kalmıştır. 1980’lerde yaratılan ardezel breton tipi, arden koşum atlarının çaprazlanmasıyla elde edilmiş ağır bir gezinti atıdır. Bu atlar yüksek cıdağı ölçüleri göz önüne alınırsa, yüksek atlar sınıfına girer.
Hafif atlar. Cıdağı yüksekliği orta derecede olan bu atlar, günümüzde spor atları diye nitelenir. Mesela bugünkü Ingiliz- Arap kırması Berberi atının atalarıyla çok az ortak noktası vardır, kaldı ki kökeni de tartışmalıdır (eski bir Afrika atı veya Kuzey Afrika’dan alınma). Diğer hafif atlar arasında, Ispanyol atlarının en yaygını, olan andaluçya ile Orta Avrupa atlarından lipizzan sayılabilir.
Midilliler. Küçük boy (1,48 m’den aşağı) atların hepsi gezinti atıdır. Pottok (potyok da denir) bir Bask ülkesi atıdır; yünü andıran tüyleriyle Tarih öncesi yayla atlarına benzer: bu bakımdan ilginç bir attır. Aynı şekilde Cornvvall’ın (İngiltere) kuzeyinde yetişen bir at (exmoor), bazılarınca yarı tarpan cinsi sayılır. Asya’da Hazar Denizi yöresinde bulunan muleki atı, ilk Arap atının nasıl olabileceği hakkında oldukça doğru bir fikir verir.
1970’li yılların sonunda Arjantinli at yetiştirici bir ailenin elde ettiği falabella, bir «mini midilli»dir. Elde etme yöntemi en küçük boy Shetiand midillilerinin çaprazlanmasına dayanır: yalnız en küçük yavrular alıkonur ve erginleşince birbiriyle çaprazlanır. Fakir otlaklarda otlayan dişiler, yaklaşık 35 cm boyunda yavrular doğurur.