Akçakoca, Haziran 2010



Bize gelen mesajlardan görüyoruz ki Pudra.com okurları arasında yazmayı seven ve hayata dair düşünce ve tecrübelerini bizlerle paylaşmak isteyen okurlarımız var.

Özlem Aşkın da okumayı, yazmayı seven, farklı deneyimlere açık ve deneyimlerini keyifle kaleme alan okurlarımızdan. Pudra.com’daki ilk yazısında Özlem Aşkın 'Doğa İçin Çal' projesini nasıl keşfettiğini ve projenin kendisine neler hissettirdiğini bizlerle paylaşmıştı. (Bu yazıyı okumak için buraya tıklayın...) Bu yazıda da Reiki’ye nasıl başladığını ve bu deneyimin hayatını nasıl değiştirdiğini bizlerle paylaşıyor:

Reiki’ye nasıl başladım?

İnsan ihtiyacı olanı yeri ve zamanı gelince kendiliğinden buluyor. Tesadüfen de değil, bilerek ve isteyerek seçiyor neyin kendisine iyi geleceğini… Benim de Reiki ile tanışmam böyle oldu. Yani ona ihtiyacım olduğunu hissettim, o beni çağırdı ve gidip onu buldum.

Yıllar önce düşmeden kaynaklı sırt ağrılarım vardı. Bir gün bir arkadaşım, yakınlarda Reiki ile ilgili bir eğitim aldığını söyleyerek istersem bana Reiki (enerjisi) verebileceğini söyledi. Tamam dedim ve elleri sırt bölgeme geldiği zaman müthiş bir sıcaklık hissettim. O sıcaklık ağrılarımı aldı götürdü. Merak ettim Reiki’nin ne olduğunu. O bana bir takım bilgiler verdi, ama sanırım o zamanki ruh halim ya da farkındalığım verdiği bilgileri (tam olarak) algılayacak düzeyde değildi. O yüzden duyduklarım beni bir hikaye dinlemekten öteye götürmedi.

Yıllarla birlikte insanın arayışları artıyor. Yaşam bizleri yaşadıklarımızla bir yerlere getirip, doğru zamanda doğru soruları sormaya yöneltiyor. Doğru zaman ve doğru sorular… Bazen bize yaşaması, katlanması zor gelen, hatta kimi zaman dayanamayıp isyan noktasına geldiğimizi hissettiğimiz o anlar var ya… Çoğu zaman işte onlar bize doğru soruları doğru zamanlarda sorduruyor.

Ben de her insan gibi yaşamın akışı içinde mutlu anlar ve tahammül edilmesi zor zamanlar yaşadım. Sağlık sorunları, gelecek endişesi gibi bazı şeyler üst üste gelince (aslında her şey her şeyin üstündedir, sadece bizim toleransımız, hoşgörümüz, dayanma gücümüzün ve algımızın dengesi bazen şaşar) bunları kaldırmakta güçlük çektim. Giderek hassaslaştım ve en ufak bir şeye gereğinden fazla tepki göstermeye ya da tam tersi, göstermemeye başladım. İşte bu aşamanın doğru zaman olduğunu algıladım. Ama ne için, neyin doğru zamanı? “Ben neden benzer olaylarda benzer tepkileri göstererek bir kısır döngüdeymişcesine aynı şeyleri yaşıyorum, üstelik bana faydası olmadığını bile bile…” İşte, bu soruya yanıt aramanın doğru zamanı…

Birden, çok önceleri okumuş olduğum Paulo Coelho’nun Simyacı’sını ve Hac’ını tekrar okurken buldum kendimi. Bir makro felsefe klasiği olan MS 2150 bunları takip etti. Sonra Reiki düştü aklıma ve ruhuma… İnternetten araştırdım birkaç şeyi, sonra çevreme sormaya başladım, bu konuda uygun eğitim alabileceğim yerleri/ kişileri… Bu konularda kişisel tavsiyelerin önemli olduğunu düşünüyorum. Sonunda Reiki’nin ilk aşması için beni inisiye eden (beni Reiki’ye uyumlayan) hocamla tanıştım. Kendisiyle telefonda ilk konuştuğumda bile onun benim için doğru insan olduğunu hissetmiştim. Bu his, kendisiyle tanışınca daha da güçlendi.

Reiki sayesinde neler yaşadım, neler kazandım, bunları da paylaşmak istiyorum. Ama sanırım bunu sizleri fazla sıkmadan başka bir yazıya/ paylaşıma bıraksam daha iyi olacak. Bugünkü paylaşımımı bitirirken şunu söylemek istiyorum: Anladım ki Reiki, tıpkı toprağa saçılan bir tohum gibi aklımın, ruhumun, zihnimin bir köşesinde yıllar öncesinden yer etmiş ve yeşermek için uygun yeri ve zamanı beklemiş… Reiki ile tanışmamın ve de beni Reikiye uyumlayan hocama ulaşmış olmanın tesadüf olmadığını düşünüyorum.

Şimdilik hoşçakalın…

Özlem Aşkın