Resim, İstanbul'u en güzel resmeden ressamlarımızdan Devrim Erbil'e ait.



Hava erkenden aydınlanıyor ya, benim içimdeki çalar saatte güneşin ilk ışıklarıyla çalmaya başlıyor.

Bir heyecan bir telaş içinde yataktan kalkıyorum. Günü kaçırmamalı denizin kokusuna ekmeğin, çayın kokusunu katıp bir an önce içime çekmeliyim.

Bir bakıyorum ayaklarım beni Bebek sahiline götürmüş. Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle yürüyorum. Her adımda önce şükrediyorum sahip olduklarıma. Sonra da içimden bugün kendime nelere izin vereceğimi sayıyorum.

Baharın gelmesiyle çiçek açan ağaçlar, sokaklara çıkmış insanları görünce ‘ne güzel’ diyorum. Her yer cıvıl cıvıl. İlkbahar gelmiş, kara bulutlar gitmiş. Karamsarlıklar, kederler güneşin ışıklarıyla yok olmuş. Yerine umut, neşe, keyif gelmiş.

Hava erken aydınlandığı gibi geç de kararıyor. Kimse hemen eve gitmek istemiyor. Daha çok günü yaşamak için bahaneler yaratılıyor. İş çıkışları uğranan kafeler, hafta sonları yapılan programlarla herkes daha bir hareketlenip, birbirinin farkına varıyor.

İncelen kıyafetler, ortaya çıkan renkli parmaklarla bedenlerimizi fark ediyoruz. Hızlı adım yürüyüşlere, garsonlara şeker yerine sakarin sorulmaya, pasta yerine salatalar tercih edilmeye başlanmış.

Niyet hep aynı, mükemmel bedenimize ulaşmak.

Biraz erkenciler yaz planlarını bile konuşuyorlar. Ne zaman nereye gitmeli, hangi ay nereye rezervasyon yaptırmalı muhabbet konuları olmaya başlamış.

İstanbul uyandığı gibi çaldığı çalar saatle herkesi de kış uykusundan uyandırmış.

Çocuklar salıncak kuyruklarında, kaydırakta, bir kısmı ise renkli topların peşinde koşmaktalar.

İstanbul’a baharın gelmesine en çok baloncular ve simitçiler sevinmiş. Güneşin açmasıyla işleri de açılmış. Kenar kahvelerinde çayın yanına simitler eklenmiş. Çocuk arabalarından baloncu amca sesleri yükselmiş.

Kara bulutlar gittikçe aydınlanmaya ve birbirimizi fark etmeye başlamışız.

Sevgili İstanbul, Orhan Veli senin güzelliğini benden önce görüp fark etmiş olsa da ben de dile getirmeden edemeyeceğim.

''Farkındayım İstanbul!''

Dantel gibi işlediğin boğazın, çiçeklerle süslediğin sokakların, ılık taze havanın farkındayım.

O kadar seninle doluyum ki, senin güzelliğini seyretmekten andan kopamıyorum.

İçime kattığın coşku sevinç öyle büyük ki, endişe ve karamsarlıklarıma yer kalmıyor.

Senin farkında oldukça hayatım güzelleşiyor.


Anda kalıp, etrafınızdaki güzellikleri fark etmenizi dilerim,

Sevgiyle yazdım,
Saba Deniz
Yaşam Koçu


İSTANBUL'U DİNLİYORUM
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Birşey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.

Orhan VELİ